در عصرگاه درخشان نوزدهم شهریور ۱۴۰۳، جلسه شورای راهبردی گروه سرمایه‌گذاری زاگرس در دوره‌ای جدید، به آرامی و وقار در دفتر مرکزی شرکت برگزار می‌شود. فضایی گرم و صمیمانه که عشق به توسعه و اندیشه استراتژیک همچون تار و پودهای ظریف به هم تنیده‌اند. نور طلایی لوسترهای کریستالی که از سقف‌های بلند اتاق فرو می‌ریزد، گویی از قله‌های سرافراز زاگرس سرچشمه می‌گیرد؛ انعکاسی از عظمت و شکوه آن سرزمین که در دل و جان این گروه اقتصادی زنده است. دیوارهای اتاق، با نقش و نگارهای دل‌فریبشان، همچون راویانی خاموش، داستانی رازآلود از مسیر این گروه را در گذر زمان روایت می‌کنند.
اعضای شورا گرد این میز بزرگ حلقه زده‌اند؛ هر یک آیینه‌ای از سال‌ها تجربه و اندیشه در گستره‌ای از حوزه‌های مدیریتی و اقتصادی.
تصاویری از بزرگان انقلاب بر دیوار خودنمایی می‌کند، و در نگاهی ژرف‌تر، وزنه سنگین مسئولیت‌های آتی و آرزوهای بلند در هر گوشه اتاق طنین‌انداز است.
مهندس خلیلی، مدیرعامل گروه، با آرامش و لبخندی گرم که همواره با او همراه است، در کنار تخته سفید ایستاده است. نگاه او بر نمودارهای استراتژیک و محاسبات مالی خیره است و در صدایی محکم و باصلابت می‌گوید: «دوستان، این جلسه نه تنها برای امروز ما، بلکه برای فردایی است که نسلی به تصمیمات امروز ما تکیه کرده است.» در کنار او، دکتر شهیدی، مشاور ارشد و چهره‌ای برجسته در اقتصاد کشور، با دقت به سخنان خلیلی گوش سپرده و هر از گاهی نکاتی را در دفترچه‌ای که همواره همراه اوست، یادداشت می‌کند.
خانم مهندس انسانیت، نایب رئیس هیئت مدیره، با تسلط و آرامش ذاتی خود در کناری نشسته است. چشمان او تیزبینانه به تمامی مباحث دوخته شده و آماده است تا در بحث‌های کلان اقتصادی و استراتژیک، با بینشی عمیق مشارکت کند. در کنار او، چهره‌هایی مانند جناب شیخ‌لر، با تجربه‌ای سرشار از خدمت و دانش انباشته، و دکتر معصومی، با تخصص ویژه در بازرگانی و برندینگ، به انتظار نشسته‌اند تا با نگاه نقادانه و هوشیار خود، آینده گروه را روشن‌تر سازند.
بحث‌ها با شور و حرارت حول استراتژی‌های نوین و فرصت‌های پیش رو، در جریان است؛ از صنایع معدنی و تجارت تا بانکداری و مسئولیت‌های اجتماعی… مهندس خلیلی با اشاره به یکی از نمودارهای روی تخته، سخن را ادامه می‌دهد: «این مسیر رشد ماست، اما چالش‌هایی بس بزرگ در پیش رو داریم که باید با تدبیر و دقت به آن‌ها بپردازیم.»
در این میان، مهندس تهمورسی، چهره‌ای برجسته در حوزه توسعه اجتماعی و محرومیت زدایی، با ژرفای دانش و تجربه‌اش به موضوع مسئولیت اجتماعی شرکت می‌پردازد. او با نگاهی فراگیر تأکید می‌کند که سرمایه‌گذاری در این عرصه نباید تنها از منظر مالی مورد ارزیابی قرار گیرد؛ بلکه تأثیرات پایدار آن بر جامعه و ارتقای کیفیت زندگی مردم باید سرلوحه قرار گیرد. تهمورسی به روشنی یادآور می‌شود که زاگرس باید الگویی شاخص در این حوزه باشد، جایی که عواید مادی و معنوی همزمان به سمت جامعه و شرکت بازگردد.
در سوی دیگر اتاق، دکتر خادمی، با نگاهی استراتژیک به آینده گروه، به اهمیت ساختار تشکیلاتی و چشم‌انداز بلندمدت شرکت می‌پردازد. او با دقت بر ضرورت تکمیل و به‌روزرسانی ساختار گروه و شرکت‌های تابعه تأکید می‌کند و معتقد است که برای رسیدن به قله‌های موفقیت، نیازمند برنامه‌ریزی منسجم و هم‌افزایی تشکیلاتی هستیم. خادمی همچنین بر اهمیت پایش و کنترل پروژه‌های جاری تأکید می‌کند و یادآور می‌شود که در این مسیر نباید از جریان درآمدی روزانه و پویایی کسب‌وکار غافل شویم.
این لحظه، لحظه‌ای است که بار سنگین آینده زاگرس و بخش‌های مهمی از اقتصاد کشور بر دوش تصمیمات حاضران در اتاق حس می‌شود. گرچه این نخستین جلسه شورای راهبردی در دوره جدید است، اما در این فضا، زمان و گذشته و آینده در هم آمیخته‌اند؛ لحظه‌ای که در آن آینده‌ای روشن و پایدار، با تلاش و هم‌اندیشی این مردان و زنان بزرگ، رقم می‌خورد.
جلسه شورای راهبردی گروه سرمایه‌گذاری زاگرس نوزدهم شهریور ۱۴۰۳
